اگر صبر تمام نشود...
دو لشکر مادى وقتى در مقابل هم صفآرائى میکنند، آن کسى که زودتر صبرش
تمام بشود، شکست میخورد؛ آن کسى که دیرتر صبر و مقاومتش تمام بشود، پیروز
خواهد شد؛ چون با لحظهاى مواجه خواهد شد که طرف مقابل صبر خودش را از دست
داده. این مثال خیلى ظاهر و بارز عینىاش است؛ در همه میدانها همینجور
است.
در مواجهه با مشکلات، با موانع طبیعى، با همه موانعى که سد راه انسان
در همه حرکتهاى کمال میشوند، اگر صبر تمام نشود، آن مانعْ تمام خواهد شد.
اینى که گفته میشود اسلام پیروز است، یعنى این. اینى که میفرماید «و إنّ
جندالله هم الغالبون» یعنى این. جنداللَّه، حزباللَّه، بنده خدا،
عباداللَّه، اینها با ارتباط و اتصالشان با آن منبع لایزال، در مقابل همه
مشکلاتى که انسان ممکن است مغلوب آن مشکلات بشود، ایستادگى میکنند. وقتى
ایستادگى این طرف وجود داشت، بهطور طبیعى در آن طرف زوال وجود خواهد داشت؛
پس این بر او غلبه پیدا خواهد کرد. البته اگر اسممان حزباللَّه و
جنداللَّه باشد اما آن ارتباط و اتصال را نداشته باشیم، چنین تضمینى وجود
ندارد. بنابراین ارتباط را باید برقرار کرد. این صلوة، اهمیتش اینجاست؛
ذکر خدا اهمیتش اینجاست؛ فرصت ماه رمضان اهمیتش اینجاست. فرصت خودسازى،
فرصت تقوا، فرصت سرشارکردن ذخیره یقین در دل که در این دعاهاى ماه رمضان هم
-دعاى روزها، دعاهاى شبها- این ازدیاد یقین را مىبینید که تکرار میشود.
پس، این فرصت را بایستى براى این مقاصد مغتنم شمرد. وقتى اینها شد،
آنوقت صبر جامعه اسلامى و امت اسلامى و بنده مسلمان همان چیزى خواهد شد که
میتواند بر همه مشکلات غلبه پیدا کند. آنوقت هم در میدان سیاست، هم در
میدان اقتصاد، هم در میدان اخلاق، هم در میدان معنویت، این جامعه پیش
میرود. این واقعیتى که هست، این است. ما باید به این واقعیت خودمان را
نزدیک کنیم.
سید علی خامنه ای 87/6/19